Blog: Slaapkameronderwijs

03 juni 2020

Niets in mijn werk is leuker dan het bezoeken van scholen. Dat onze schoolgebouwen elf weken dicht waren leidde bij mij tot ernstige onthechtingsverschijnselen. Nou ja, dicht... ze waren open voor een enkele leerling, en ik heb ook wel gezien dat leraren die het thuis al snel zat waren hun toevlucht tot school namen. Maar dat waren er niet zo veel.

Mijn hunkering naar school was vergelijkbaar met die van leerlingen. En dus was ik dinsdag, samen met CvB-voorzitter Arno Peters, al vroeg op een van de scholen van VO-Haaglanden. Ik vond het eigenlijk wel spannend. Wat zouden de leerlingen doen? Hoe zouden ze zich gedragen?

Als er maar een handjevol leerlingen aan komt fietsen, lijkt zo’n schoolplein nog veel groter. Ook het mooie gebouw van het Maerlant College oogt groter als er weinig bewegingen zijn. De school had het allemaal tip-top voorbereid. En we waren in elke klas welkom – de deur staat immers open.

Maar wat waren onze pubers moe. Wekker zetten, opstaan, douchen, aankleden, eten en met de fiets naar school –, dat was wel even geleden. Openhartig als ze waren, vertelden ze over hun coronaritme. Alleen de wekker zetten. Niks douchen, aankleden, eten. Laat staan met de fiets naar school. De wekker stond om 8.15. En dan met de laptop in bed de eerste les volgen, en de tweede, de derde en ga zo maar door. En de camera? Die stond natuurlijk uit, zeiden de dames en heren in koor.

Op de dependance van het Montessori Lyceum een uurtje later hetzelfde verhaal. ‘Ik zie er niet uit in bed,’ zeiden vooral de dames. ‘Dan doe je toch de camera niet aan’? En vervolgens waren er de verhalen over de plussen en minnen van het afstandsonderwijs. In veel gevallen, slaapkameronderwijs.

De leerlingen hadden lang niet allemaal de behoefte aan een uitgebreid verhaal. Dat komt nog wel. En dus was er om half 9 gewoon Frans, Engels of Natuurkunde. En op de Pro-school het Seyster College in Zeist, waar ik woensdag was, waren de leerlingen al weer vroeg in de weer met hout, textiel, bediening en groen.

Wat een bewonderenswaardige flexibiliteit hebben jongeren toch. En ze deden hun uiterste best zich aan de regels te houden. Van slaapkamer naar klaslokaal, van privé-lokaal naar groepslokaal, van pyamabroek naar spijkerbroek. En dan toch hunkeren naar school. Wat moeten ze elkaar en de leraren hebben gemist. Je moet er wat voor over hebben. Schrale troost: morgen weer slaapkameronderwijs met de wekker om kwart over acht, want ja, allemaal tegelijk naar school dat lukt niet.