Blog: We schrijven geschiedenis

Niemand heeft ooit meegemaakt dat de schoolgebouwen twee-en-een-halve maand nagenoeg dicht waren. Niemand heeft meegemaakt dat het centraal examen werd geschrapt. Niemand heeft ooit een anderhalvemeterschool ingericht. We hebben met z’n allen ook nog nooit zo’n pandemie meegemaakt. En toch ging het onderwijs door. Op afstand vooral. Wie begin dit jaar had voorspeld dat nagenoeg alle scholen binnen een paar dagen hun leerlingen onderwijs op afstand zouden kunnen aanbieden zou voor gek zijn verklaard.

Als de urgentie hoog is kan het onderwijs dus razend snel veranderen. Terwijl we ons rot werken, schrijven we geschiedenis. In het belang van leerlingen. Dat was en is een enorme prestatie en verdient een groot compliment. De afgelopen maand konden alle leerlingen weer naar school. In veel gevallen niet meer dan een dag in de week ontmoetten ze elkaar en de leraren op de anderhalvemeterschool. Dat was goed. Vooral voor de sociale component. Leidde dit alles tot het best denkbare onderwijs? Ik denk het niet. Was het nodig? Ik denk het wel. De school werd gemist. Zeker naarmate de tijd vorderde. Onderwijs is in de kern echt de ontmoeting tussen professionals en leerlingen, en leerlingen onderling. Toch zijn er leerlingen die (beter) gedijen bij onderwijs op afstand. Jongeren die gepest worden, hoogbegaafden, of autistische leerlingen bijvoorbeeld. Ook hier zijn generieke uitspraken over goed of slecht onderwijs onverstandig.

We hebben veel geleerd de afgelopen maanden. Het onderwijs is als nooit tevoren verbouwd terwijl de winkel open bleef. En dat op tijdelijke basis. Maar de grote vraag is wat we hebben geleerd. En hoe kunnen we dat gebruiken na de vakantie? Ik heb de afgelopen weken heel vaak gehoord dat we ‘het goede’ moeten behouden. Daar gaan we als vereniging over nadenken. We hebben de commissie Damhof ingesteld om met voorstellen daarover te komen. Maar jullie zullen jezelf ook de vraag stellen: wat hebben we van deze unieke periode geleerd en wat kunnen we voor de toekomst benutten? Wellicht dat de vakantie een moment biedt daar nog eens over na te denken. Maar de vakantie is er ook om afstand te nemen, om de lege batterij op te laden. En die volle batterij hebben we volgend schooljaar hard nodig. Want het virus is er nog, het onderwijs is nog niet hetzelfde, anderhalve meter afstand is nog steeds belangrijk.

Ik wens jullie allemaal een welverdiende, heerlijke en rustige vakantie. En blijf gezond; de leerlingen hebben jullie nodig. Ze komen na de vakantie allemaal weer elke dag naar school. En toch blijft het anders. Paul Rosenmöller